In 2014 heeft het Bewonersoverleg Spijkerkwartier de Werkgroep Openbare Ruimte opdracht gegeven om een visie te ontwikkelen op de openbare ruimte van de Spijkerbuurt en het Boulevardkwartier. Aanleiding voor het maken van dit document is de verloedering van de openbare ruimte en het gebrek aan aandacht voor kwaliteit bij gemeentelijke plannen. Wij zien de monumentale pracht en het potentieel van de wijk. Het kan zoveel beter, zoveel mooier! Om dat aan te tonen besloten we deze visie te maken. Dit visiedocument is bedoeld om discussie los te maken. Daarnaast dient het als inspiratiebron en toetsingskader voor ontwikkelingen in de openbare ruimte om te komen tot een nog mooiere wijk.
Blader hieronder door het document visiedocument Spijkerbuurt / Boulevardkwartier.
Zelfde vraag ook als Egbert: Is/wordt dit de plek voor commentaar? Alvast hier een paar zeer kritische kanttekeningen voor de vuist weg: Na de info-& 'beeldvormende' bijeenkomst van wo. 24 j.l. in De Lommerd (ik zat daar met 39 griepkoorts) is mijn conclusie dat we met een lokale politiek van doen hebben die niet beseft dat aan hen geadresseerde problemen serieus zijn (BGB). Alles wat er speelt is niet 'of-of' maar 'en-en'. Zowel wat betreft de urgentie van achterstallig onderhoud als een visie. In relatie tot een visie is er 'namens de wijk' een verwevenheid tussen gezichtsbepalende individuen met ook zakelijk-esthetische belangen en een stadsbestuur die ik ongezond vind. 'We komen er samen wel uit om de wijk mooier te maken'. Zo niet dus. De meeste wijkbewoners zijn 'bystanders' in optima forma geworden: Buiten het noodzakelijke minimale onderhoud vormt het visiedocument een 'cosmetische lappendeken' van deels flauwekul-instrumenten voor een zo duurzaam mogelijke wijk. De basisvisie ontbeert ecologisch bewustzijn en bijbehorende incentives tot elkaar verantwoordelijk houden en kunnen aanspreken op duurzaam gedrag. Dat houdt ook in: radicale keuzes voor 'degrowth' waar dat kan. We leven niet op een eiland (wel een hitte-eiland) en voor een toekomst waarin ecologische kernwaarden gemeengoed kunnen worden zullen we moeten wennen aan een minder ingrijpen om een leefomgeving kunstmatig 'op te pimpen' of zelfs te 'groenwassen'. Stadsverwarming elders in Arnhem: het Spijkerkwartier leent zich daar niet voor. Wel voor zonnepanelen en woningisolatie. Iedere betrokkene zou er democratisch voor moeten ijveren dat er geen boom, die niet ziek is, meer gekapt wordt en dat er zelfs meer groen bij komt, aan gevels waar mensen dat willen, maar ook met het plaatsen van geschikte al stevige bomen. Vakkundig snoeien en 'wilde', liefst deels eetbare tuinen. Dat is geen verrommeling, maar draagt bij aan een gezonder en aangenaam-leefbare wijk voor eenieder. De verrommeling van de publieke ruimte is met nagenoeg niets kostende maatregelen op te lossen. Troep op straat in (an)organische vormen moffel je niet weg met gezellig gekleurde (dure) bestrating e.d. Ecologie gaat over een dynamische balans, hetgeen een heel ander verhaal is dan ingrepen omdat (ook zakelijke) ogen een wijk willen 'aanharken'. Als bomen mede-wijkbewoners zijn, zoals Egbert dat zo mooi stelt (En dat zijn ze!), dan zou het van de zotte zijn als per straat oudere groene medebewoners zouden moeten verdwijnen omdat individuele (mensen)bewoners meer licht in hun woning willen hebben. Kortom: een aan de wortel teleurstellend document. Ik pleit voor BGB 3.0 (Dat is een Boom Gebonden Budget).